Δήγματα (Τσιμπήματα) Εντομών

Τι πρέπει να ξέρουμε για τα δήγματα (τσιμπήματα) εντόμων:

Τα περισσότερα δήγματα εντόμων δεν είναι δηλητηριώδη και συνήθως προκαλούνται από κουνούπια, μύγες, ψύλλους, τσιμπούρια, αράχνες, σφήκες, μέλισσες, σκορπιούς. Σπανίως, μπορεί τα έντομα να μεταφέρουν μολυσματικές ασθένειες.

Κατά κανόνα το μέγεθος της αντίδρασης είναι μεγαλύτερο στις μικρότερες ηλικίες και σταδιακά μειώνεται όσο μεγαλώνει το παιδί.

Όλα τα τσιμπήματα μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις. Το μέγεθος της αλλεργικής αντίδρασης εξαρτάται από το βαθμό αλλεργίας που μπορεί να έχει ένα παιδί. Σπάνια, ένα παιδί μπορεί να έχει σοβαρή αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα εντόμου και αυτό λέγεται αναφυλαξία.

Πώς προστατεύουμε το παιδί μας από τσιμπήματα:

Εξωτερικοί χώροι:

• Ντύνουμε το παιδί με μακρυμάνικο και μακρύ παντελόνι, που να είναι στενό στους καρπούς και τους αστραγάλους.
• Αποφύγουμε τα αρώματα, τα αρωματικά σαπούνια και λοσιόν.
• Μένουμε μακριά από πισίνες και μέρη με λιμνάζοντα νερά.
• Χρησιμοποιούμε κουνουπιέρα στο καρότσι.
• Κρατάμε τα φαγητά σκεπασμένα, μαζεύουμε φαγητό που έχει πέσει τριγύρω, τοποθετούμε τα υπολείμματα σε κάδο απορριμμάτων και κλείνουμε καλά το καπάκι!

Εσωτερικοί χώροι:

• Δεν ανάβουμε τα φώτα προτού κλείσουμε τα παράθυρα (ή τις σίτες) και τραβάμε τις κουρτίνες.
• Χρησιμοποιούμε αντικουνουπικό εσωτερικού χώρου.

Αντικουνουπικά:

• Στα βρέφη (<12 μηνών) τα αντικουνουπικά είναι ασφαλέστερα όταν τοποθετούνται ή ψεκάζονται πάνω στα ρούχα, και όχι κατευθείαν πάνω στο δέρμα.
• Εφαρμόζουμε ξανά αντικουνουπικό στο παιδί μετά το κολύμπι ή δραστηριότητες που το κάνουν να ιδρώνει.
• Ακολουθούμε τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Σημεία και συμπτώματα δήγματος εντόμου:

Τα συμπτώματα από το δήγμα εντόμου μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με το βαθμό της ευαισθησίας που έχει το κάθε παιδί στα έντομα. Η αλλεργική αντίδραση του παιδιού μπορεί να χειροτερέψει τις επόμενες 2-3 ημέρες. Αν το παιδί έχει τσίμπημα από έντομο μπορεί να έχει:

• Μικρή δερματική αντίδραση που είναι κνησμώδης και επώδυνη στο σημείο του τσιμπήματος
• Μεγαλύτερη δερματική αντίδραση, με μεγαλύτερη (από το σημείο του τσιμπήματος) περιοχή πρηξίματος και ερυθρότητας ή φουσκάλες. Επίσης, μπορεί να υπάρχει πόνος και ερυθρότητα.
• Σε κάθε τσίμπημα υπάρχει η πιθανότητα επιμόλυνσης του γύρω δέρματος. Το δέρμα γύρω από το τσίμπημα θα είναι κόκκινο, ζεστό και επώδυνο. Μπορεί να συμβεί ώρες ή ημέρες μετά το τσίμπημα και χρειάζεται αντιβιοτική αγωγή.

Αντιμετώπιση στο σπίτι:

Τα περισσότερα τσιμπήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι. Εάν πρόκειται για τσίμπημα από μέλισσα, προσπαθήσουμε προσεκτικά να αφαιρέσουμε το κεντρί.

Για όλα τα τσιμπήματα:

• Πλένουμε καλά το δέρμα γύρω από το τσίμπημα.
• Μια απλή ενυδατική κρέμα μπορεί να ανακουφίσει το αίσθημα καύσου και κνησμού.
• Μπορούμε να βάλουμε μια κρύα, βρεγμένη πετσέτα πάνω στην περιοχή του τσιμπήματος, για τον πόνο και το πρήξιμο.
• Εάν το τσίμπημα είναι στο χέρι ή το πόδι, μπορούμε να τοποθετήσουμε το άκρο αυτό ψηλότερα για να μειώσουμε το πρήξιμο.
• Εάν το παιδί έχει έντονο κνησμό μπορούμε να δώσουμε ένα αντιισταμινικό σιρόπι (Aerius, xozal, atarax κτλ).
• Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ο παιδίατρος να μας προτείνει μια αλοιφή με κορτικοστεροειδές για λίγες ημέρες.

Πώς καταλαβαίνουμε την σοβαρή αλλεργική αντίδραση:

Εάν το παιδί παρουσιάσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση, μπορεί να παρατηρήσουμε τα παρακάτω συμπτώματα:

• Διάχυτο εξάνθημα (πομφούς) ή μεγάλη φαγούρα.
• Βήχα, συριγμό ή αίσθημα πνιγμονής.
• Δυσκολία στην αναπνοή ή στην κατάποση.
• Δυσκολία στην ομιλία ή βραχνή φωνή.
• Οίδημα (πρήξιμο) στα χείλη ή τη γλώσσα.
• Λιποθυμία.
• Ωχρότητα, νωθρότητα.

Αν παρατηρήσουμε οτιδήποτε από τα παραπάνω θα πρέπει άμεσα να καλέσουμε τον Παιδίατρο ή να πάμε το παιδί στο πλησιέστερο Νοσοκομείο.

Επισκεπτόμαστε τον παιδίατρο εάν:

• Το παιδί πονάει πολύ μετά το τσίμπημα και ο πόνος δεν βελτιώνεται μετά από λίγες ώρες.
• Το οίδημα γίνεται χειρότερο μετά από 24-48 ώρες.
• Εάν ανησυχείτε για οποιοδήποτε λόγο.

Εάν κάποιο παιδί έχει ιστορικό σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης σε τσίμπημα, θα πρέπει πάντα να έχει μαζί του ένεση αδρεναλίνης (EpiPen). Ο συνοδός σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ξέρει πώς να τη χρησιμοποιήσει σε περίπτωση ανάγκης.