Τι είναι η κρυψορχία:
Οι όρχεις βρίσκονται φυσιολογικά μέσα στο όσχεο, κάποιες φορές όμως ένας ή και οι δύο όρχεις δεν κατέρχονται μέσα στο όσχεο. Η κατάσταση αυτή καλείται κρυψορχία. Η κρυψορχία δεν προκαλεί πόνο ή προβλήματα στην ούρηση.
Ποιοι την εμφανίζουν:
Στο άρρεν έμβρυο οι όρχεις σχηματίζονται μέσα στην κοιλιά. Στη συνέχεια, περί τον 8ο μήνα της κύησης, μετακινούνται προς τα κάτω μέσω του βουβωνικού πόρου για να καταλήξουν στο όσχεο. Στο βρέφος με κρυψορχία ένας ή και οι δύο όρχεις παραμένουν στην κοιλιά ή σε κάποιο σημείο της διαδρομής προς το όσχεο.
Κατηγορίες κρυχορχίας:
Υπάρχουν δυο κατηγορίες κρυψορχίας, η συγγενής και η επίκτητη.
Συγγενής κρυψορχία
Τα βρέφη που γεννιούνται χωρίς ένα ή και τους δύο όρχεις στο όσχεο έχουν συγγενή κρυψορχία. Συνήθως δεν ανευρίσκεται αιτία, αν και κάποιες φορές μπορεί να οφείλεται σε γενετικές ή ορμονολογικές διαταραχές.
Στα πρόωρα νεογνά οι όρχεις μπορεί να μην έχουν προλάβει ακόμη να εγκατασταθούν στο όσχεο.
Επίκτητη κρυψορχία
Στην περίπτωση αυτή το βρέφος γεννιέται με τους όρχεις στο όσχεο, αλλά εμφανίζει κρυψορχία αργότερα. Καθώς το βρέφος μεγαλώνει ο σπερματικός πόρος (το “κορδόνι” από το οποίο κρέμονται οι όρχεις) μπορεί να μην μεγαλώνει με τον ίδιο ρυθμό, με αποτέλεσμα να μην είναι αρκετά μακρύς και να τραβά τον όρχι προς τα πάνω. Αυτό μπορεί να συμβεί μεταξύ 1ου και 10ου έτους της ζωής.
Ποια είναι η θεραπεία:
Τα βρέφη που γεννιούνται με κρυψορχία θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά από τον Παιδίατρο. Εάν οι όρχεις δεν έχουν κατέλθει στο όσχεο μέχρι την ηλικία των 6 μηνών θα χρειαστεί χειρουργική μετακίνηση τους στο όσχεο. Αυτό χρειάζεται για να εξασφαλίσουμε την φυσιολογική ανάπτυξη των όρχεων στο φυσιολογικό τους περιβάλλον.
Ανασπώμενος όρχις:
Στα περισσότερα αγόρια οι όρχεις μετακινούνται μέσα και έξω από το όσχεο, ως αποτέλεσμα αλλαγών της θερμοκρασίας, φόβου κτλ. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται “ανασπώμενοι όρχεις” και συνήθως, δεν χρήζει αντιμετώπισης, καθώς, με την πάροδο του χρόνου οι όρχεις εγκαθίστανται ομαλά στο όσχεο. Θα πρέπει όμως να το παρακολουθούμε, αφού η εξέλιξη δεν είναι πάντα η αναμενόμενη και τότε θα χρειαστεί θεραπευτική παρέμβαση.
